براکت ارتودنسی و انواع آن : براکت ارتودنسی چیست ؟ براکت متداولترین وسیله ارتودنسی است که برای صاف و همراستا کردن دندان‌ها و فکها استفاده می‌شود. این وسیله جزو ابزارهای اصلی ارتودنسی است که برای اصلاح ناهنجاری‌های دهان و دندان در کنار بریس‌ها به کار می‌روند. براکت از طریق باند به دندان‌ها وصل شده و سیم (وایر) ارتودنسی را در خود نگه میدارد. امروزه انواع مختلفی از براکت برای اهداف و سلیقه‌های مختلف موجود است.
براکت ارتودنسی و انواع آن : انواع براکت های ارتودنسی ، با گذر زمان و پیشرفت تکنولوژی، انواع متنوعی از براکت ها به بازار عرضه شده است که رایج ترین آن ها از جنس استیلنس استیل، پلاستیک و سرامیک می باشند که با توجه به تشخیص و تجویز متخصص به منظور درمان بیماران مورد استفاده قرار می گیرند.

براکتهای ارتودنسی دارای انواع مختلفی هستند که عبارتند از :

1- براکتهای فلزی سنتی :

براکت های فلزی سنتی از جنس فولاد ضدزنگ هستند و گاهی همراه با تیتانیوم به کار می‌روند. براکت های فلزی رایج‌ترین نوع براکت ها هستند. دستگاههای ارتودنسی قدیمی شامل براکت های کوچکی می شوند که روی دندانها چسبانده می شوند و بندهایی روی دندانهای آسیا قرار می گیرد. گره‌های الاستیک (اورینگ) سیم را روی براکت های فلزی نگه می‌دارند. یکی از مزایای براکت های فلزی این است که اورینگ های رنگی به کودکان فرصت خودنمایی می‌دهند.

2- براکتهای سرامیکی :

براکتهای سرامیکی یا شفاف به عنوان جایگزینی برای براکت های فلزی سنتی به کار می‌روند چون بیشتر با رنگ طبیعی دندان‌ها مطابقت دارند یا ظاهر آنها کمتر جلب‌ توجه می‌کند. معمولاً این براکت ها از سرامیک یا مواد پلاستیکی ساخته شده‌اند و به شیوه‌ای مشابه براکت های فلزی سنتی عمل می کنند. گره‌های الاستیک شفاف و گره‌های فلزی سفید برای استفاده همراه این براکت ها وجود دارد که تا حد ممکن به کمتر دیده شدن براکت های سفاف کمک می کند. براکت های شفاف اصطحکاک بیشتری دارند و نسبت به براکت های فلزی شکننده‌تر هستند. همین امر ممکن است درآوردن براکت های سرامیکی را در پایان دوره درمان ارتودنسی دشوارتر و قدری زمان بر کند.

3- براکتهای لینگوال یا پشت دندانی :

براکت های لینگوال براکت های ثابت هستند که بصورت اختصاصی هر فرد تهیه شده و پشت دندان‌ها متصل می‌شوند از اینرو قابل دیده شدن نیستند. در ارتودنسی لینگوال، براکت ها به پشت دندان‌ها متصل می‌شوند و همین موضوع آنها را نامرئی می‌کند، درحالی‌که در ارتودنسی معمول، براکت ها به قسمت جلویی دندان‌ها متصل می‌شوند. بنابراین براکت های لینگوال برای افرادی که دوست ندارند براکت های آنها قابل رویت باشد جایگزینی زیبا تلقی می شوند. سیستم براکت پشت دندانی یا لینگوال مشابه سیستم براکت معمولی است با این تفاوت که نگینهای براکت به سطح پشتی دندان‌ها چسبانده می‌شود بنابراین در معرض دید قرار ندارند و سیم ارتودنسی نیز از سطح پشتی دندان‌ها عبور می‌کند (شکل بالا). بنابراین در حالت معمولی هنگام صحبت کردن براکت در دهان دیده نمی‌شود. در واقع سیستم براکت پشت دندانی واقعا نامرئی است. اما از آنجایی که نصب این سیستم بر پشت دندان‌ها و تنظیم آن در هر جلسه، بیشتر طول می‌کشد، ممکن است هزینه بیشتری به دنبال داشته باشد. همچنین از آنجایی ‌که سیستم براکت در معرض دید و در دسترس قرار ندارد، تمیز کردن آن دشوارتر بوده و زمان بیشتری نیاز دارد. از طرفی ممکن است صحبت کردن به خصوص در روزهای اول با مشکل مواجه شود و تلفظ برخی واژه ‌ها دشوار باشد. با این حال خیلی زود به آن عادت کنید و یاد می‌گیرید چگونه صحیح صحبت کنید.

4- براکتهای سلف لیگیت :

براکت های سلف لیگیت دارای گیره‌ای است که باز و بسته می‌شود. وقتی گیره‌ها بسته هستند آرچ وایر را در جای خود ثابت نگه می‌دارند. براکت های سلف لیگیت نیازی به گره‌های الاستیکی ندارند، در عوض سیم درون براکت قرار می گیرد. انواع شفاف براکت های سلف لیگیت نیز وجود دارد. شرکت‌های تولیدکننده اظهار می‌کنند که با این نوع براکت ها طول درمان ارتودنسی کاهش می‌یابد، درد کمتری به دندانها تحمیل می‌شود و در قیاس با براکتهای سنتی به تنظیمات کمتری نیاز دارند. بااین‌حال در پایان درمان ارتودنسی، اعمال جزئیات نهایی روی دندانها با براکت های سلف لیگیت در مقایسه با براکت های معمولی ممکن است دشوارتر باشد.

5- براکتهای پلاستیکی :

براکت پلاستیکی زمانی به کار می رود که کاربر تمایلی به استفاده از براکت های فلزی در شیوه درمانی ارتودنسی ثابت ندارد و می خواهد ظاهری طبیعی داشته باشد. البته براکت های پلاستیکی بر اثر مصرف دخانیات یا نوشیدن مشروبات الکلی تغییر رنگ می دهند.

6- براکتهای دیمون :

براکت خود بازشونده دیمون، فشار لازم را از طریق فنری بسیار نازک به سیم ارتودنسی اعمال می‌کند و طول درمان کوتاه تری و نیاز به جلسات درمانی کمتری دارد. هزینه ارتودنسی در این روش به دلیل کاهش تعداد کشیدن دندان‌های بیمار (حفظ دندان های بیمار تا حد امکان) کمتر می‌باشد. علاوه بر این این رویکرد درمانی، به علت حذف کش دور براکت‌ها از تجمع پلاک روی دندان جلوگیری کرده و میزان آن را تا حد امکان کاهش میدهد و در نتیجه لبخندی طبیعی و جذاب تری را برای مراجعه کننده به ارمغان می آورد.

7- براکت های نامرئی :

در این روش، پس از بررسی وضعیت دندانی بیمار از سوی متخصص، پلاک هایی شفاف ساخته می شود که منحصرا به منظور درمان همان شخص، مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

8- براکت توربو :

براکت توربو در واقع یک سیستم براکت ارتودنسی نیست و برای حرکت دادن دندان‌ها استفاده نمی‌شود بلکه نگین براکت کوچکی است که به سطح پشتی دندان‌های جلویی چسبانده می‌شود تا اجازه ندهد دندان‌های جلوی بالا و پایین بیش از اندازه نرمال با یکدیگر هم‌پوشانی داشته باشند. براکت توربو برای اصلاح مشکلات بایت ( اوربایت شدید) استفاده می‌شود.