ارتودنسی روی دندان های روکش یا ایمپلنت شده : با افزایش آمار طرفداران دندانپزشکی زیبایی و ترمیمی، بسیاری از بیماران خواهان انجام این نوع درمان های ترمیمی مثل کامپوزیت یا روکش هستند اما گاهی اوقات پس از انجام این درمان ها متوجه می شوند که دندان هایشان نیاز به ارتودنسی دارد  و نمی دانند که آیا امکان انجام ارتودنسی روی دندان های ایمپلنت شده یا دارای روکش، کامپوزیت و پرکردگی وجود دارد یا خیر؟

در پاسخ به این افراد باید گفت بله کاملا امکان پذیر است. با اینکه ممکن است اینگونه ارتودنسی ها با چالش هایی از قبیل عدم حرکت دندان های ایمپلنت شده و آسیب رساندن روکش ها و بریج ها به دندان ها همراه باشند، اما در اکثر موارد بی نقص و بدون مشکل به پایان می رسند. به طور کلی ۳ گزینه برای انجام ارتودنسی روی خدمات ترمیم و زیبایی و طرح لبخند وجود دارد که عبارتند از:

• ارتودنسی ثابت که جلوی دندان ها نصب می شود.
• ارتودنسی لینگوال که در پشت دندان ها نصب می شود.
• ارتودنسی متحرک مانند بریس های نامرئی

ارتودنسی دندان های روکش شده :

روکش اغلب برای پوشاندن پوسیدگی هایی که با پرکردگی قابل درمان نیستند یا شکسته و عصب کشی شده اند، استفاده می شود. اگر یک یا چند دندان روکش شده دارید، هنوز هم می توانید از ارتودنسی بهره ببرید.

برای نصب براکت ها روی دندان های روکش شده از چسب برای چسباندن روکش دندان چسب متفاوتی استفاده می شود و بقیه مراحل درمان مانند ارتودنسی روی دندان های طبیعی انجام می گیرد.

همچنین برای افرادی که هنوز دندان هایشان را روکش نکرده اند، می توان ابتدا درمان ارتودنسی را انجام داد و پس از آن به سراغ روکش رفت

آیا ارتودنسی به روکش، بریج یا پرکردگی ها آسیب وارد می کند؟

اگر روکش، بریج یا پرکردگی شما سالم و محکم نصب شده باشد، درمان ارتودنسی نمی تواند آسیبی به آنها وارد کند. امروزه از روش های دقیقی برای نصب بریس های ارتودنسی استفاده می شود. حتی پس از پایان درمان، متخصص ارتودنسی بریس ها را با دقت و به آرامی از روی دندان جدا می کند تا هیچ آسیبی به زیبایی دندان ها وارد نشود.

ارتودنسی روی دندان های پر شده

معمولا افرادی که دارای پرکردگی های زیادی هستند، بیشتر به دنبال درمان های ارتودنسی هستند. مثلا ممکن است دندان های کج و نامرتب موجب تجمع مواد غذایی در میان آنها و در نهایت پوسیدگی دندان شوند. از آنجایی که رسیدگی و رعایت بهداشت اینگونه دندان ها دشوار تر است، احتمال دچار شدن به پوسیدگی و در نهایت نیاز به پرکردگی در آنها بسیار زیاد است.

درمان ارتودنسی روی دندان های پر شده با معاینه متخصص ارتودنسی آغاز می شود. مواد موجود در پرکردگی ها نباید روی درمان ارتودنسی تاثیر گذارند اما برای نصب براکت روی پرکردگی های بزرگتر ممکن است نیاز به رابر بند باشد. رابر بند ها به دور دندان ها متصل می شوند تا فضایی را برای براکت ها و بند ها فراهم کنند.

علاوه بر این، معاینه دندان ها برای جستجو و درمان پوسیدگی ها از اقدامات لازم قبل از شروع درمان ارتودنسی محسوب می شود. با این حال در صورت پوسیده شدن دندان ها در طول درمان ارتودنسی دندانپزشک می تواند آنها را ترمیم کند.

ارتودنسی روی دندان های ایمپلنت شده

ایمپلنت زمانی استفاده می شود که دندان طبیعی فرد به هر دلیلی از دست رفته است و نیاز به یک دندان مصنوعی دائمی دارد. از دلایل از دست رفتن دندان می توان به شکستن یا خرد شدن آن به دلیل تصادف و یا پوسیدگی کامل دندان و نیاز به کشیدن آن اشاره کرد. از آنجایی که ایمپلنت دندان به استخوان فک متصل می شود، نمی توان آن را برای ارتودنسی از دهان خارج کرد. اگر نیاز به ایمپلنت دندان دارید و از طرفی دندان های طبیعی تان نیز باید صاف و مرتب شوند، پیشنهاد می شود که ابتدا درمان ارتودنسی را انجام داده و سپس ایمپلنت دندان را آغاز کنید. اگر بیمار به شلوغی دندان مبتلا باشد، بریس های ارتودنسی ممکن است تا جایی دندان ها را حرکت دهند که جای خالی دندان از دست رفته پر شود.

با بالا رفتن سن، دندان ها به طور طبیعی به سمت جلوی دهان متمایل می شوند. اگر قبلا دندانی را ایمپلنت کرده اید، ممکن است اکنون دندان های کناری ایمپلنت دچار نامرتبی و شلوغی شده باشند. در این موارد، به منظور ارتودنسی دندان های ایمپلنت شده، بریس ها دندان های طبیعی را سر جایشان بر می گردانند بدون اینکه دندان ایمپلنت شده تکانی بخورد. همانطور که قبل تر اشاره شد، به دلیل آنکه ایمپلنت ها به استخوان فک جوش خورده اند، می توانند به عنوان پایه و لنگری برای بریس های ارتودنسی عمل کنند.