پیوند لثه یکی از انواع جراحی های دندانپزشکی است که به معنی اصلاح تحلیل لثه میباشد.این جراحی نسبتاً آسان بوده وانجام جراحی زمان زیادی طول نمیکشد بدین صورت که متخصص جراح لثه بافت سالم را از سقف دهان بیمار برداشته و در ناحیه ای که لثه تحلیل رفته پیوند میزند.

تحلیل لثه زمانی اتفاق میافتد که لثه فرسوده و کوتاه شده ،باعث نمایان شدن مقدار زیادی از دندان به سمت ریشه دندان میگردد.این مشکل در اکثر موارد باعث حساسیت بیشتر دندان به خصوص در مواقع خوردن و آشامیدن غذا و مایعات سرد وگرم میشود.

از آنجاییکه تحلیل لثه بسیار به آرامی اتفاق میافتد ،بسیاری از بیماران  متوجه این اتفاقات تا زمان حساس شدن دندان و مراجعه به دندانپزشک  نمیشوند .

تعدادی از بیماران پیوند لثه را به دلایل زیبایی و داشتن  طرح لبخندی زیبا و عده ای برای محافظت از دندانی که تحلیل لثه باعث ایجاد درد وحساسیت شده وبازسازی صدمات ایجاد شده انجام میدهند .

عوامل تأثیرگذار در پیشروی تحلیل رفتن لثه: 

مسواک زدن شدید، بیماری‌های لثه، سابقه درمان‌های ارتودنسی شایع‌ترین عوامل تأثیرگذار در پیشروی تحلیل رفتن لثه هستند. از دیگر دلایل آن می توان به دندان قروچه، نامرتبی دندان و مصرف تنباکو نیز اشاره نمود. البته، دندانپزشکان معتقدند۵۰% ناشی از عوامل ژنتیکی است.

انواع روش های پیوند لثه:

نوع پیوند لثه بستگی به میزان، شدت و نیازهای فرد دارد و جراح لثه نهایتا مناسب‌ترین روش را طبق تشخیص خود انتخاب می‌کند.

پیوند بافت همبند:

این روش متداول‌ترین روش برای درمان ریشه نمایان شده دندان می‌باشد. در این روش متخصص پریودنتیست، در سقف دهان فلپ ایجاد می‌کند و زیرلایه‌ای از گوشت سقف دهان را برداشته و از آن برای ناحیه‌ای از لثه که نیاز به درمان دارد، استفاده می‌کند.

پیوند آزاد بافت لثه:

این روش مشابه روش همبند است و از بافت‌های سقف دهان استفاده می‌شود ولی در این روش به جای برداشتن فلپ یا بافت زیرلایه، مستقیما مقداری از بافت سقف دهان را برداشته و به ناحیه‌ی تحت درمان پیوند داده می‌شود. این روش برای افرادی که بافت لثه‌ی بسیار نازکی دارند مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پیوند جانبی یا پدیکال:

در این نوع از پیوند لثه، به جای برداشتن بافت از سقف دهان، از بافت‌های مجاور دندان یا ناحیه‌ی آسیب دیده استفاده می‌شود. در این صورت مقداری از بافت لثه به سمت آج دندان کشیده می‌شود تا قسمت نمایان شده دندان را بپوشاند. این روش برای بیمارانی که در کنار دندان‌هایشان بافت لثه‌ به اندازه‌ی کافی وجود دارد و از استحکام بالایی برخوردار است، مورد استفاده قرار می‌گیرد.